Βίχερτ, Ερνστ

(Ernst Wiechert,Φόρστχαους Κλάινορτ, Πρωσία 1887 – Ίρικον, Ελβετία 1950).Γερμανός συγγραφέας. Από τα πρώτα μυθιστορήματά του παρουσιάζεται ο μελαγχολικός και εσωστρεφής χαρακτήρας του με έντονη θρησκευτική συνείδηση. Με τα έργα του Το δάσος (1922) και Ο λύκος των νεκρών (1924), ο Β. αποκάλυψε τα κύρια στοιχεία της αφηγηματικής του τέχνης, τον λυρισμό της πρόζας του και τη νοσταλγική προσήλωσή του στην αγνότητα της φύσης, η οποία παρουσιάζεται ακόμα πιο έντονη στα έργα του Το φλάουτο του Πάνα (1930) και Ποιμενική νουβέλα (1935). Από τα πολλά μυθιστορήματα της πιο γόνιμης συγγραφικής του περιόδου, που όλα είναι διαποτισμένα με το πνεύμα της εγκαρτέρησης και της ταπεινής απλότητας, αξιομνημόνευτα είναι: Δάση και άνθρωποι (1936) και Η απλή ζωή (1939). Υπέστη διώξεις από το ναζιστικό καθεστώς και οδηγήθηκε στο Μπούχενβαλντ, απ’ όπου βγήκε με κλονισμένη τη σωματική και πνευματική του υγεία και παρέμεινε υπό παρακολούθηση έως το 1945 στο Μόναχο. Το 1948 εγκαταστάθηκε στην Ελβετία. Οι εμπειρίες των διωγμών αντανακλώνται στο έργο του Το δάσος των νεκρών (1945) και με μικρότερη δύναμη στο Χωρίς όνομα (1950), έργο στο οποίο ο Β. επανέρχεται στο ιδεώδες του, της εγκαρτέρησης και της απομάκρυνσης από τα εγκόσμια.